Bij gevaar is de neiging om te vluchten bij paarden van nature erg groot. Ook
als ze schrikken is dit hun eerste reactie. Toch kunnen hengsten zich in geval
van nood prima verweren door met de voorbenen te 'boksen' en met hun hoeven te
slaan. Zo kunnen ze zelfs een poema verslaan, zeker als ze zich in hem weten
vast te bijten. Een hengst is eigenlijk dag en nacht alert. Hij slaapt vrijwel
nooit. Slechts enkele minuten per dag dommelt hij staand even weg. Wanneer een
hengst gevaar signaleert, waarschuwt hij zijn kudde met een snorkend geluid. De
merries en de veulens heffen daarop het hoofd. Bij herhaling van het gesnork
slaan zij op de vlucht onder aanvoering van de dominante merrie. Om het tempo op
te jagen, bijt de hengst naar de achterblijvers. Vaak is er sprake van loos
alarm omdat paarden nogal schrikachtig zijn aangelegd. Om een paard goed te
kunnen berijden, is het dan ook van belang dat het vertrouwen van het paard
gewonnen wordt.
